زندگی بدون پلاستیک؛ رویایی شاید دست نیافتنی!
بدون پلاستیک؛ رویایی شاید دست نیافتنی!
پلاستیک ها آنقدر مورد استفاده و تقاضا هستند که ما انسان ها حتی یک ساعت هم نمی توانیم بدون آنها زندگی کنیم. ما هروز اولین کاری که می کنیم این است که به دنبال گوشی های موبایل خود می گردیم که از جنس پلاستیک است.
ما با ماشین پلاستیکی به سمت دفتر حرکت می کنیم و در دفاتر با کامپیوترها و لپ تاپ هایی که پلاستیکی هم هستند، شروع به کار می کنیم. در واقع، پلاستیک ها زندگی هر فرد را هر روز و در همه جا تحت تاثیر قرار میدهند. بدون پلاستیک، ضایعات مواد غذایی افزایش می یابد. بدون پلاستیک، هزینه سوخت به دلیل وسایل نقلیه سنگین تر افزایش مییابد، مراقبت پزشکی اگر غیرممکن نباشد بسیار دشوار خواهد بود. در واقع ما آنقدر پلاستیک تولید می کنیم که در هر ساعت 2000 کامیون زباله ایجاد می شود. ما سالانه حدود 300 میلیون تن زباله پلاستیکی تولید می کنیم و متأسفانه کمتر از 20 درصد از آن بازیافت می شود. به همین دلیل است که پلاستیک ها ما را احاطه کردند.
مسأله بازیافت برای تولیدکنندگان پلاستیک
سازندگان پلاستیک چاره ای جز توجه به قابلیت بازیافت نخواهند داشت؛ در غیر این صورت باید هزینه های پایان عمر را بپردازند. در حال حاضر این یک روند عمومی نیست اما به زودی تبدیل خواهد شد. صنعت پلاستیک تحت فشار و از طریق اقناع مردم، مطبوعات و در نهایت سیاستمداران مجبور به انجام این کار خواهد شد. مشکل بسیار بزرگتر از آن چیزی است که مردم تصور میکنند. تولید پلاستیک اولیه بیش از سه درصد در سال افزایش می یابد اما بازیافت کمتر از 2 درصد افزایش می یابد. با این نرخ تا سال 2050 بیش از 12 میلیارد تن زباله پلاستیکی وجود خواهد داشت. مطمئناً این وضعیت مطلوب نسل بعد نیست!
بیشترین شانس برای بازیافت پلاستیک
ما شاهد افزایش استفاده از پلاستیک های بازیافتی در بسته بندی مواد و محصولات با مدت زمان کوتاه هستیم. با این حال، کیفیت پلاستیک های بازیافتی (PCR) هنوز نیاز به بهبود اساسی دارد. اگرچه بسیاری از صاحبان برند متعهد به استفاده از پلاستیک های بازیافتی در محدوده 20 درصد یا بیشتر، در پنج سال آینده شده اند، مواد بازیافتی کافی برای انجام این تعهدات موجود نیست. ما به بیش از شش میلیون تن PCR با کیفیت خوب نیاز داریم و در حال حاضر دسترسی به این مقدار دشوار به نظر می رسد.
ممنوعیت استفاده از پلاستیکهای غیرقابل بازیافت؟
ممنوعیت عمومی نباید وجود داشته باشد. زیرا مردم برای دور زدن ممنوعیت راه هایی پیدا می کنند. در عوض، باید مالیات پایان عمر بر موادی که قابل بازیافت نیستند وجود داشته باشد. بازار، کاهش استفاده از چنین پلاستیکهایی را تشویق خواهند کرد. وجوه حاصل از این مالیات را میتوان برای یافتن راه حل برای این مواد استفاده کرد.
روشهای بازیافت برای پلاستیکهای غیرقابل بازیافت
بازیافت مکانیکی به تنهایی چالش بازیافت پلاستیک را حل نخواهد کرد. باید با بازیافت شیمیایی تکمیل شود. با این حال، بیشتر بازیافت مواد شیمیایی همچنان شامل پروژه های آزمایشی است. آنها هنوز باید تولید در سطح تجاری را آغاز کنند. بازیافت مواد شیمیایی ممکن است تا 5 الی 10 سال آینده میسر گردد. با این حال، احتمال زیادی برای دستیابی به موفقیت وجود دارد.
منبع:
