ظروف یک بار مصرف در دوران کرونا، نعمت یا معضل؟
نگاهی اجمالی بر نقش ظروف یک بار مصرف در دوران شیوع ویروس کرونا و مزایا و معایب آن
به محض آغاز همه‌گیری کرونا، اهمیت مواد یکبار مصرف و نیاز شدید به کارد و چنگال و ظروف یکبار مصرف بر همگان آشکار شد.
پاندمی حتی نحوه غذا خوردن ما و آنچه را که می‌خوریم تغییر داده است. به لطف کرونا نوآوری‌های زیادی در زندگی مردم عادی تا مطالعات دانشمندان دیده شد. بسیاری از رستوران‌ها از ظروف پلاستیکی، جعبه‌های بیرون‌بر و لیوان‌های کمپوست‌پذیر برای ارائه خدمات به مشتریان خود استفاده می‌کنند.
بدون شک همه‌گیری کرونا تاثیر چشمگیری بر میزان مصرف اقلام یکبارمصرف گذاشته است. اکنون مردم مهمانی‌ها و دورهمی‌های خود را به جای رستوران‌ها در خانه‌های خود برگزار می‌کنند و با سفارش غذا از غذاخوری‌ها حجم زیادی ظروف یکبار مصرف و بسته‌بندی به جای می‌گذارند. یک بار مصرف بودن به ما این امکان را می‌دهد که در هر جایی غذا بخوریم، تمیز باشیم و سالم بمانیم.
عامل اصلی که مردم را به سمت استفاده از اقلام دور ریختنی سوق داده این است که در استفاده چندباره از یک وسیله امکان باقی ماندن آلودگی حتی در صورت ضدعفونی شدن نیز وجود دارد.
علاوه بر این، ظروف یک بار مصرف می‌توانند گزینه خوبی برای استفاده توسط افراد مبتلا به ویروس باشند و بدین ترتیب امکان ابتلای دیگران به بیماری و زحمت نگهداری از بیمار برای اطرافیان را کاهش دهد.
پیش‌بینی می‌شود حتی پس از پایان یافتن دوران کرونا نیز این نیاز مصرف‌کنندگان به ظروف پلاستیکی و دور ریختنی تا مدت‌ها پا برجا بماند.
روی دیگر سکه …
همه‌گیری کرونا که حالا بیش از یک سال از شروع آن می‌گذرد، بسیاری از فعالیت‌های آگاهی‌بخشی در مورد ضرورت استفاده بیشتر از گزینه‌های سازگار با محیط‌زیست مانند کارد و چنگال و ظروف استیل یا سفالی را خنثی کرده است. در این دوره، مردم دوباره به استفاده از ظروف یکبار مصرفی مانند لیوان کاغذی و قاشق، چنگال و ظرف پلاستیکی – که لزوما قابل بازیافت نیستند – روی آوردند.
حتی بسته‌بندی‌هایی که به آرامی به سمت مواد اولیه پایدارتر در حرکت بودند، با بازگشت بسته‌بندی‌های چندلایه پلاستیک و آلومینیوم به عقب بازگشتند. در این میان، جنبش‌های مختلفی توسط سوپرمارکت‌ها برای ابداع روش‌های جدید بسته‌بندی ایجاد شد که اغلب آن‌ها منجر به استفاده بیشتر از پلاستیک می‌شود و هدف اکثر آن‌ها “بدون تماس” بودن بسته‌بندی سبزیجات است.
حتی دولت‌هایی مانند چین نیز با شروع کرونا از مواضع سخت‌گیرانه خود در مصرف پلاستیک عقب‌نشینی کردند. بسیاری از اماکن عمومی استفاده از لوازم قابل استفاده مجدد را منع کردند و شهرداری‌ها به دلیل نگرانی‌های بهداشتی، عملیات بازیافت را کاهش دادند. بسیاری از رستوران‌های زنجیره‌ای بزرگ و محبوب که برنامه‌های پرهزینه و بزرگی برای استفاده چند باره از ظروفشان را اجرا می‌کردند ناچار به توقف برنامه‌های خود شدند و دیگر در مصرف پلاستیک صرفه‌جویی نمی‌کنند.
با این حال، نکته مهم ماجرا اینجاست که استفاده از ظروف یک بار مصرف تضمینی بر “بدون تماس” بودن و بیمه شدن در برابر ابتلا به ویروس نیست. اگرچه همه ما بر سر این موضوع که به حداقل رساندن تماس می‌تواند به کاهش انتقال ویروس کمک کند توافق داریم اما استفاده از لوازم یک بار مصرف لزوما راه حل این مشکل نیست.
اما راه‌حل مناسب چیست؟ هتل‌ها و غذاخوری‌ها باید در کنار استفاده از ظروف یکبارمصرف از ماشین‌های ظرف‌شویی و استریلایزر بهره ببرند و کارمندان را مجاب به استفاده از ماسک و دستکش کنند. قطعا سرمایه‌گذاری و تمرکز بر سترون‌سازی ظروف می‌تواند راه‌حل بهتری نسبت به دور ریختن آن باشد. ظروف بسته‌بندی پلاستیکی با کیفیت که قابلیت قرارگیری در فریزر و ماکروویو را دارا می‌باشند و امکان استفاده چند باره را در اختیار افراد قرار می‌دهند به مصرف‌کنندگان این امکان را می‌دهد که در هرجایی از ظرف مخصوص خود استفاده کنند و نگران انتقال ویروس نباشند.
